Het Tannet Kenniscafé heeft voor haar eerste herfstbijeenkomst in 2011 Harer Majesteits Ambassadeur te Ankara gevraagd om een lezing te houden ter ere van de 400-jarig jubileum in 2012 tussen Nederland en Turkije. Ruim 50 leden en niet-leden waren aanwezig om de heer Jan-Paul Dirkse te horen spreken.
Mijn Turkse Kapper
Na een korte toespraak van de Ali Müjde (bestuursvoorzitter TANNET) over de nieuwste ontwikkelingen binnen TANNET kreeg de heer Dirkse het woord. De heer Dirkse zei zeer blij te zijn om te mogen spreken voor een zaal vol succesvolle vertegenwoordigers van de Turkse gemeenschap. Voordat hij aan zijn lezing begon trakteerde de heer Dirkse de gasten op een anekdote over zijn ontmoeting met een Turkse migrant. Deze meneer uit de Haagse Schilderswijk, die jarenlang de kapsels van menig Hagenaar (waaronder oud minister Van den Broek en ook de heer Dirkse) mocht verzorgen, nam na het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit een ingrijpende beslissing. Namelijk, om zijn kinderen voor te bereiden op een betere toekomst verhuisde hij van de door Surinamers en Marokkanen gedomineerde Schilderswijk naar elders in Den Haag. Gelukkig voor hem bleek dat het een juiste beslissing te zijn geweest. Zijn dochter heeft de studie geneeskunde afgerond en zijn zoon is een carrière gestart bij de overheid. Volgens heer Dirkse was dit tekenend voor de eerste generatie migranten die geen volledige aansluiting vonden bij de Nederlandse samenleving, maar wel uiteindelijk verantwoordelijk waren voor het succes van de latere generaties Turken.
Leven in Tukije is net een Film
Ondanks dat de heer Dirkse niet in staat was om publiekelijk te discussiëren over de huidige Turkse en Nederlandse politiek wist hij de overwegend Turkse publiek toch te boeien met zijn verhaal. Zo vertelde hij over de razendsnelle economische ontwikkeling in Turkije en de vele gezichten die het land kent. Turkije is volgens de heer Dirkse een raadselachtig land. Zo zie je in Istanbul dames in korte rokjes langslopen en iets verder in Gaziantep is het alsof je op de set van oude Turkse film rondloopt. Je moet dus altijd goed kijken welke gezicht je voor je hebt in Turkije. Bij elk gezicht hoort weer een ander geografie en ander cultuur. Deze veelzijdigheid heeft weer zijn werking op de onderlinge omgangsnormen en de politiek in Turkije. Desondanks is het nationaal besef veel verder ontwikkeld dan in menig ander land, en zeker meer dan in Nederland.
Nederland vond Turkije belangrijker
Terugblikken op 400 jaar diplomatieke betrekkingen tussen Turkije en Nederland is belangrijk in 2012, maar nog belangrijker is volgens de heer Dirkse om in dat jaar vooruit te kijken. Turkije en Nederland moeten volgend jaar gezamenlijk nadenken over wat ze in de toekomst elkaar te bieden hebben in economische en menselijke zin.
Wat mist u het meest van Nederland?
Op de vraag vanuit het publiek wat de heer Dirkse nu het meeste mist in Turkije vanuit zijn vaderland was zijn antwoord; “mijn Beerenburg en het vermogen om te kunnen participeren in de Turkse samenleving”.
Leave feedback about this