Medeoprichter van Tannet Atilla Aytekin aast met Azerion op een beursgang

Is Azerion het grootste techgeheim van ons land? Twee Turkse gastarbeiderszoons veroveren Europa met een onlinespelconcern en azen op een beursgang plus een plaats in de Quote 500. ‘Het besef dat twee Turkse jongens ook succesvol zijn, is beter dan duizend integratieprojecten.’ Ze zitten tegenover elkaar, zoals ze vaker naar elkaar hebben zitten staren aan weerskanten van een tafel. Begin jaren negentig troffen de mannen elkaar voor het eerst tijdens doorwaakte nachten met drank en vrouwen. Dat waren wilde feesten van de landelijke Turkse studentenvereniging die in Rotterdam, Tilburg en Nijmegen bijeenkwam. ‘Die groep heeft aardig wat succesvolle Turken Atilla Aytekin (51) en Umut Akpinar (49), toen respectievelijk student bedrijfskunde in Tilburg en elektrotechniek in Delft, kennen elkaar al 35 jaar. Nu zitten ze in de directiekamer op de derde verdieping van een bedrijfspand op Schiphol-Rijk. In de hoek staan flessen sterke drank op een dressoirtje, een schaal chocolaatjes op de tafel. Snip en Snap van de Nederturkse techindustrie Deze zoons van eerste generatie gastarbeiders behoren tot de techvoorhoede van de Lage Landen. ‘Ja, dit mag je gerust beschouwen als een vorm van emancipatie’, zegt Aytekin, de man in pak. De ander, de man met baard en paardenstaart, knikt. ‘Het besef dat twee Turkse jongens ook succesvol zijn en misschien zelfs naar de beurs gaan is beter dan duizend integratieprojecten. Mijn moeder kon niet eens lezen en schrijven’, zegt hij. Aytekin, vol zelfspot: ‘We zijn de Snip en Snap van de Nederturkse techindustrie.’ Dat is wel erg bescheiden gesteld, want in stilte bouwden de twee aan een online spelletjesimperium met een omzet van €200 miljoen en 900 werknemers in achttien Europese landen. De omzetgrens van 250 miljoen zal binnen afzienbare tijd worden bereikt. ‘Zoiets kan alleen met overnames en door ons eigen ecosysteem in te zetten om geld te verdienen. Het ene spelletje adverteert bij het andere spelletje. We gaan voor het vliegwieleffect’, droomt Aytekin. Ze bezitten ieder zo’n 37 procent van Azerion, de overige aandeelhouders zijn vrienden, familie en ingelijfde ondernemers. Nog wel. Want een beursgang in Amsterdam lonkt. Dat gaat hen puissant rijk maken, maar dat boeit hen niet echt, bezweren ze. Of beter: echt niet. Een publieke notering is een vorm van maatschappelijk engagement. ‘Die beursgang is idealisme.’