“Als arts probeer je iemand gerust te stellen, maar je kan nooit de plek innemen van een dierbare.”
Was een wetenschappelijke studie voor jou een vanzelfsprekendheid?
“Ja, in zekere zin wel want mijn drie oudere zussen zijn me voorgegaan, weliswaar in een andere richting. Toch was het bijzonder omdat het mijn ouders, zonder zelf gestudeerd te hebben, is gelukt om alle vijf dochters te motiveren om door te studeren. Mijn vader zei tegen ons: Nederland is een land met goede studiemogelijkheden, maak hier gebruik van! Zo was mijn oudste zus het eerste Turkse meisje uit Bergen op Zoom dat toestemming kreeg om naar een studentenkamer te verhuizen. Dit laat zien dat het geven van vertrouwen stimulerend werkt.”Hoe heeft de coronacrisis jouw werk beïnvloed?
“Tijdens de coronacrisis was ik een aantal maanden werkzaam op de isolatieafdeling waar dagelijks meerdere corona patiënten werden opgenomen. De afgelopen maanden zijn vrij intensief geweest voor ons als zorgverleners. Eind februari werd in Brabant de eerste Corona patiënt opgenomen en vlak daarna werden in veel ziekenhuizen een reeks aan voorbereidingen getroffen om de grote aantallen Corona (verdachte) patiënten op te vangen. Zo werd bij ons de spoedeisende hulp uitgebreid met een speciale corona-tent met een CT-scan zodat patiënten met klachten snel konden worden geholpen. De hele dagbehandeling werd omgebouwd tot een nieuwe intensive care unit en er werden speciale isolatieafdelingen ingericht. De reguliere zorg werd nagenoeg stilgelegd en het personeel werd ingezet op de corona unit, de spoedeisende hulp of de intensive care. Ik kan terugkijken op een bijzondere tijd waarin ik veel heb geleerd. Niet alleen over de ziekte corona, maar ook over de impact die deze ziekte heeft op patiënten, hun naasten en alle zorgverleners. Binnen de longgeneeskunde zijn we gewend aan ernstig zieke patiënten, maar het heeft ons in het begin verbaasd dat corona ook best veel jonge mensen treft. Daarnaast kon de toestand van een patiënt snel verslechteren, ook bij personen die verder gezond waren en dus waarvan je het in eerste instantie niet zou verwachten. De zuurstofbehoefte kon in een zodanig rap tempo toenemen dat uiteindelijk beademing op de intensive care nodig was. Er zijn dagen geweest waarbij meerdere patiënten overgeplaatst werden naar de ic, dat was erg heftig. Er werden dagelijks patiënten overgeplaatst naar andere ziekenhuizen, zodat we genoeg capaciteit bleven houden op de ic. Het was vooral zwaar dat patiënten hun dierbaren niet konden zien gedurende hun opname. Omdat we in het begin vrij weinig wisten over het beloop van de ziekte, was er veel onzekerheid. Die onzekerheid gaat gepaard met angst bij de patiënten. Angst dat je zieker wordt en wellicht naar de ic moet voor beademing. Als arts probeer je iemand gerust te stellen, maar je kan nooit de plek innemen van een dierbare. Ook was het extra zwaar om familieleden te spreken over de telefoon, bijv. als een patiënt naar de ic moest, dan belde je de partner. Die vroeg dan aan mij, denkt u dat hij/zij het gaat redden? Kan ik hem/haar dan toch niet even zien nu, of zijn/haar hand vasthouden? Dit zijn echt moeilijke momenten geweest voor mij als arts. Gelukkig zijn er ook mooie momenten geweest, bijv. dat onze coronapatiënten op een gegeven moment terugkwamen van de ic en konden werken aan herstel vol moed. Ondertussen werden er steeds minder patiënten opgenomen en keerden we langzaam terug naar “normaal”. Er was echter nog weinig ruimte voor rust omdat de reguliere zorg weer werd opgestart en we de achterstand moesten inhalen. “Hoe ziet je werk er nu uit?
“Ik ben inmiddels weer terug op de polikliniek waar ik nu met name telefonische spreekuren doe in plaats van fysieke consulten. Ook zien we nu steeds meer patiënten terug die corona hebben doorgemaakt, maar blijvende klachten hebben van benauwdheid en vermoeidheid. Er zijn aanwijzingen dat het coronavirus niet alleen in de longen leidt tot chronische schade, maar ook in andere organen, zoals het hart. Onderzoek zal moeten uitwijzen wat de impact is van deze ziekte op het lichaam op de lange termijn. Ook ben ik in de coronatijd bezig geweest met het opzetten van een nieuw onderzoek over het gebruik van een speciaal zuurstofapparaat “high flow nasal oxygen therapy” bij patiënten met corona. Door het gebruik van dit apparaat hopen we dat we een zwaar beademingstraject op de ic bij een deel van de patiënten kunnen voorkomen. Het is mooi om te zien wat wij als zorgverleners kunnen bereiken ten tijde van een crisis. We hebben met zijn allen heel hard gewerkt om de juiste zorg te kunnen leveren voor de coronapatiënten. Daarvoor hebben we wel een prijs moeten betalen, namelijk de reguliere zorg werd voor een groot deel stilgelegd. Dit is verre van ideaal en dit moeten we ook voorkomen in de tweede golf. Dit kan alleen maar als iedereen in de samenleving zijn/haar verantwoordelijkheid neemt en zich aan de maatregelen houdt. Ik lees in de krant, dat de samenleving “corona moe” is. Ik kan dit begrijpen tot op zekere hoogte, gezien de impact op iemands dagelijkse leven en werkzaamheden. Helaas is deze ziekte nog lang niet moe en de zorgverleners zijn nog “corona uitgeput”. Ik hoop dat we daarom een tweede coronagolf zo lang mogelijk kunnen voorkomen…Wat doe je graag in je vrije tijd?
“Ik heb de afgelopen tijd weinig vrije tijd gehad door de coronacrisis en de afronding van mijn proefschrift. Ik hou ontzettend veel van lezen, met name de wereldliteratuur. Ik heb een periode gehad dat ik twee boeken per week las, maar daar heb ik nu geen tijd voor. De laatste tijd lees ik veel werken van de Russische schrijver Dostojevski en momenteel ben ik bezig met “het proces” van Kafka. Verder hou ik van wandelen in de natuur en spelletjes spelen met vrienden en reizen. Mijn stage heb ik in Indonesië gedaan, dat was een bijzondere ervaring. Nu ik nog vrijgezel en ongebonden ben wil ik na mijn promotie over ongeveer een half jaar in Z-Afrika een ‘tuberculose’ stage doen, maar dat is ook afhankelijk van eventuele corona beperkingen.Wat wil je brengen en halen in het Tannet-netwerk?
“Ik vind het heel bijzonder hoe Tannet, verschillende personen met een verschillende professie bij elkaar brengt. Dit leidt tot een grote uitwisseling van kennis, maar ook ervaringen. Ik denk dat we heel veel van elkaar kunnen leren en wellicht elkaar verder kunnen helpen. “
Leave feedback about this